her renk güzeldi ilk baþta
enflasyonun enfes kývýrtýþlarýnda terkediþti doðum
bir hiç olarak doðduðunu bilemeden
ne çok sabýr çekme arzusu var ettik,
kýsýr olduðumuzu bilerek.
anlaþýlmasý güç, bir güçtü beni tutan
yaþamamak için taraf tutuyorduk
lunapark da dönmeyen dolap
çarpýþmayan araba
ne çok düzdüm
ne çok yýlan
yaþadým dedim
sýrf istedi diye, o istedi diye
söz dinlemedim
erk ekleri topladým gelecek hurdacýlarýndan
üzerine yürüdüm geçmiþin
içi geçmiþ bir kabaðýn baþa kalkmasýydý burukluk
tuhaf bir suskunluða sahip olduðumu fark ederken
ne çok ýsýrýldým
ne çok kuyruðuna basýlan oldum
ama yüzümü asla boyamadým
aynalar hep pisti, biliyordum
yutkunmakla seviþmekti gönül tanzimatý
tenzilatlý biletler sonrasý angarya
bir fuhuþun tam ortasýnda silahý kaybeden polis
ve kýrýk bardaklar arasýnda nefes nefese itfaiyeci
normal de uzun uzadýya açardým þu iki mýsrayý
nedenliydi,
üþüdüm.
serüvenin levelsiz savaþlarýnda
kimseye söz geçiremediðimin alýntýsýydý tarihin
ben en çok kendime yalan attým
en çok ben terk ettim ve yalnýz býraktým
ve suçladým sonrada
biraz okþadým yine de tarihi
iç çekimlerin dýþa savrulduðu resimdi
en çok da özlediðin birinin, seni hiç özlemediðini anladýðýn da
iadeli tahahhütlü depremler kýrparken kirpiðimi
sözünü edemediðim varlar silkeledi
bir gülün peþinden bahar da
hafif yanýk
us’suz
susuz
ve yýlan
kalýcý ruj lekesini çýkartabilen sermayeler
bozuk paralarýyla karartabiliyorlardý devinimsiz kelimelerimizi
siyah beyaz, kaç devrim kýrýlganlýk taþýyordu
yalnýzlýðýn sepya ayaklarýnda içi boþaltýlmýþ balon gibiydi
zehri kalmamýþ her aþk
biraz biraz bana benziyordu öylece gece
bir trafik polisi uzatýrken dudaðýma alchol metre
dudaklarýma kolonya sürdüm
ve aldýlar ehliyetimi
aynen öyle yaþamaktan
kimi zaman
hep es geçildi sorularým.
ýsýrýldýðýmýzý anlamayacak kadar sözsüz kalmýþtýk
kitap kapandý
dürüldü defterlerimiz
fark edemediniz