Þimdi bugün, ben yine arkandan bir kova su dökerim; nasýl olsa geri geleceksin diye... Ömrümün bütün baharlarý önüne ‘son’ tamlananý alalý beri, Bende sensizliðin allayýp pulladýðý bir ‘Araf’ hali… Kendi rüyalarýmýn boþluðunda, kendimi milyonlarca kez idam ettim ben her gidiþinde… Ýnsanýn kendi kendine rezil olmasý, bütün âlemi cihana rezil olmasýndan daha züldür. Ayrýlýk denen o pestenkerani þarký aþkýmýzýn repertuarýna gireli beri, Ýçimde baðbozumu hüzünlerden çalma tohumlar kök salýyor, gel içimi öldür… Ölümle de olsa gel, geliþinin her türlüsü benim için en kallavi düðündür… Geliþin, benim için kýrk yýllýk bir çileden sonra cennetin verildiði gündür
Sosyal Medyada Paylaşın:
ElifÇalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.