Şiir gibi Cinayet

ayyaþ adýmlarým
ne kadar sevebilirdi seni
bu kasabanýn çapraz sokaklarýnda
þiir yazdým aþaðýya
almak için gidiyorum...

çim yetiþmiþ yýkýk evlerdi koklanan
ateþli bir mermi sürülmeden aþkýn aðzýna
günümüz rezil öpüþünde acý olmaz
can arkasýndan, batar güneþ

ýslak taþ kenarýdýr artýk teselli
eðrelti gölgelerde beklerken ölümü
bir vücudun karanlýk uzayýnda
bir zihin kendini açar

gökyüzünde kuþlarý besle
þimdi zamanýdýr
aðýzlara dikilen düðmelere ferman
gül altýnda karartýlmýþ vadilere feryat
bir tekne dünyanýn kenarýna doðru
kürek çeker

ayaklarým, ben sürüsünü arayan kuþ gibiyim
korkuluklar arasýnda
ancak yaþanan görünür
her þeyin diðer yarýsý sýr
mana daima
derinden daha derin
.
.
.



Sosyal Medyada Paylaşın: