Revadır Eynimize Ölüm

_Adýna sýðýnmadýðý Allah’ýn
var olduðunu anladýðýnda insan;
dünyanýn sarhoþluðu geçmemiþtir daha

su izi olan yerlerde
sarhoþtu topraðýnda tomurcuk
koklaþýrdý cývýltýyla
baþ döngüsü çürüklük
güzellikti fanilik

sarmaþ dolaþ olup kesiþip
dalýþa geçer içre (b)akan jöleli kalpler
endiþe taþýnýr
tarçýn kokulu akþamlara
azapla düþer mahþer hengamýna
muþtulanan figan

uçurumun ucunda Azrail’in sükuneti;
keyifli keyifli yoðurduðu
bir varmýþ yaþam...
bir çokmuþ insan...
sanrýsýný vurur yüzüne
uyandýrýlmayý bekleyiþe geçen
çürüyen ceset................
..........................ki yalnýzdýr
býrakýlmýþtýr.....................tek
kor halinde yanarken
aheste geçip sis daðýný
bekaya selam verir yücelerden;
duyulmaz kanat sesi
cansýz olan herþeyin nabzýna
düçar olur beyaz bir kelebeðin derdi

sonrasý demlerle
kesilir... suyun devinimi
yok oluþun diliyle gömülür
saydam gövdeler...

_güven vermez yükselen harlý ateþ
sýðýnýr Allah’a ceza meydanýnda
toplandýðýnda insan
zaten; parantez evrenin içinde
nokta deðil miydi yaþam
virgül deðil miydi insan!









Sosyal Medyada Paylaşın: