Aşk..

Ey aþk..
Varlýðýmýn müsebebi,
Bir baþkadýr seni sensiz yaþamak..
Yeþerdiðin yüreðimde, hüzün tohumlarý kök saldý..
Varlýðýn zülüm, yokluðun kahýr olsa da, bu canýma.?
Bir vatan var yüreðim de yalnýz ikimizin..
Þimdi sensizliði satýrlarýma nakýþ nakýþ iþlerken..
Hüzün menziline takýlan cümlelerim de,
Kanayan yaramla yokluðun, konu oluyor sevgili...

Ey yar.!
Öyle bir kapla ki yüreðimi
Yalnýz seninle mirac’a çýkalým..
Kabe’de mevzilenen dualar da, sana savrulsun ruhum
Zem zem ile durulanan kalbime düþen cemre..
Kevser ýrmaklarýn da kana kana içtiðim..
içimi acýtan..
Sen düþerken lal dilimden
Mekke’den Medine’ye hicretim seninle..

Ey aþk..
Araf’tan Hira’ya koþalým seninle
Gel birlikte secdeye Varalým dört büklüm..
Gel Yusuf’a kuyu, Züleyha’da kördüðüm olaným..
Gel Arafat’ta seninle vakfeye duralým
Kör þeytaný aþaðý atarken,Sevdamýzdan
Gönlümün bam telinden bir tek adýn gecer
Son limaným sensin ey Aþk..
Son nefesimde þehadetimsin Aþk..


Raif Þefkatoðlu



Sosyal Medyada Paylaşın: