Sensiz yaşamanın bedeli..

Hasretim..

Karabasan geceler düþlerimi rehin almýþ

Hüzün dolu hasretin kör kurþun gibi göhsüme saplanýrken

Ben hasret zýndanlarýn da prangaladým yüreðimi

Sensizliðin hüzün iþgalinde vurulan yüreðim de..

intiharlarý kuþandým yokluðuna..

Aðrýyan yaným..

Ömrümün son deminde,,

Gecenin bir vakti bir köþe baþýnda sýzýp kalýrsam sensizliðe

Suskularým da arýyorum kaybettiðim kimliðimi

Kalbimde mevzilenmiþ hüzün daðlarý çýð gibi üstüme dökülürken

Sana dair ne varsa bir bir göçüp gider bedenimden..

Yoklugunun ilmiðini taktýn ya boynuma

Son arzun diyor Azrail..!

Duymayan kaldýmý,, Sevgili..

ilk nefesim de sen, son nefesim de sensin..

Sensiz kelimeler kalbimi döverken

Sensizliðe eyvallah diyorum,,

Firakýnla, hüzün bulutlarý üstüme çöreklenmiþken

Yokluðunu sussam kan kusacak cümlelerim...

Sensiz yaþamanýn bedelini ödüyorum..

Seni Sensiz yaþamakla sensizliðe ölüyorum sevgili..


Raif Þefkatoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: