Kara deniz

Kara deniz.
Bu gün.
Yeþil kýyýlarýndan baktým ufkuna.
Senin Kara deniz.
Yine çýrpýnmaya hazýrdýr sinsi sularýn.
Gördüm sularýn bu gün durgundur uyursun
Sinsi ve sessiz...
Bilirim çok geçmeden kýzacaksýn yýkýlacaktýr kýyýlarýn.
Aðlayacaktýr kumsallarýn.

Balýkçýlar korkmuyor.
Að atarlar hala durgun ve sinsi sularýn üzerinde.
Neden kaçmaz korkmaz mý o balýkçýlar.
Vururlar tokmaðý sulara,
Ýnci gibi sularýnýn üzerinde dizilmiþ de.

Gördüm bir var içlerinde.
El sallar uzaklardan selam verirken
Oltasýný saya sallamýþ.
Bize el ederken…
Sessizlik korkutmuyor gelecek fýrtýnadan habersiz,
Balýk tutuyor o.

Bilirim seni.
Bilirim seni Karadeniz.
Azmaya gör yýkarsýn kýyýlarýný,
Ne insan kalýr ne kayýklar ne takalar içinde.
Bilir de daðlarýn sýðýnak yapar.
Yeþil koylarýný.

Kara bulutlar.
Dolu, dolu sularýyla...
Yükü aðýr dolaþsa da, gökyüzünün kýzýlýyla…
Çok sürmez býrakýr daðlara yaðmurlarý.
Yer yerinden oynar kaçar balýkçýlar var kuvvet kayýðýyla.
Sen ne yamansýn Karadeniz.
Oynarsýn fýrtýnalarda çelik çomakla.
Deniz atýna binmiþ.

















.



















Sosyal Medyada Paylaşın: