-I-
Ýðnenin yýldýzýndan akýp gitti
Göz göre göre kayan ip gibi ömrüm
***
Unutulmaz bir kitabýn en son baskýsý gibi
Y o k s a t t ý kapýþ kapýþ dolanýp dilden dile
Dedikodu öyküsü biçiminde
Neden sonra anladým
Bu iþten azade olsam masum sayýlýr mýydým
Düþündüm bilemedim
O anlarda kýrýk pencereden esen yelle birlikte
Usulca akýp gitti hayallerim,
Tutamadým
Parmak aralarýmý sarartan sigara dumanýyla
Sarýya boyanmýþ gibi hazan yapraklarý
Ha düþtü, ha düþecek tepetaklak zavallý ömrüm
Týrnaklarý yerinden sökülürcesine tutunduðu daldan
Rüzgârda sallanan
Eskimiþ ahþap kapýmýn önünde kocamýþ koca aðacýn
Çýplak dallarýna üþümüþ ürkek
Bir kuþ gibi konmuþ bakýþlarým yorgundu
Ve ikindi güneþi gözlerime saplanýyordu
Karþý komþunun penceresinden
Yansýrken ateþ mýzraklarý gibi
-II-
Harfleri d e d e t e l e n m i þ bir öykü var içinde ben
Baþým dönüyor, zehir kusuyorum
Gýrtlak boðumlarým eðelenip düzlenmiþ
Sözler hesapsýzca dökülüyor dilimden
Letafet
Ki d/üþüyor
Uçmuþ gece karanlýðýnda duygular
Gecekuþu cismine bürünmüþ, kap/kara
Gözlerime düþüyor
Firarý verilmiþ mahkûm misali ardýna bakmadan toz olmuþ
Bu hale sebep olan
-III-
Bunca uðraþ nasýl bir algýdýr ki
Boþlukta hiç olmaya azmetmiþ zihinlerce
Ve karanlýða meyilli karanlýk binlerce
Kel
Kör
Topal
Saðýr-
-lýðý neyse, ama dili-
Lâl
Çal be hey insanoðlu çal
Haksýzýn borusunu üfleyip alçal
Düzensiz
Ensiz
Tiz
Ve sessiz
Ve nefessiz
Tek baþýna kal
H o þ ç a k a l