Hazan aðýr geçiyor, hüznünde büyüyerek Savrulan her yaprakta coþuyor isyaným Yüreðinden öptüðüm zamanlar Masallardan kalma Öyle ya, sanki pusulasý kaymýþ hayatýn.
Oysa Milyonlarca çiçek açabilirdim içimdeki çocuða Þimdi haykýrmak istiyorum herkese Güneþin, yýldýzlarýn, bulutlarýn diliyle Çocukluðumun ince sýzýsýndan kalma taþ bebeklerim Bir ömre bedel þimdilerde.
Artýk yorgun, Yýllarý eskiten bedenim Gözlerimde birer çakýr dikeni Asýrlýk bir evin yorgun duvarlarý gibi dökülüyor anýlar Bir gül yanýyor pembesinde.
Bak Teninde ölüyor zaman Bir yýldýz aðlýyor göðün mavisinde Hayat yine zamansýz sahnesinde Çýðlýk çýðlýða susuyoruz daralan çemberinde Gönlümün müebbetine mahkum sahipsiz þiirlerim Bir ömre bedel þimdilerde.