Özlemin Ağusunu İçiyor Aşk

Bulutlar kan tükürüyor yorgun kentlere
Güneþ mavi gülüþlü fahiþenin koynunda
Kendi kurþunuyla vuruluyor yalnýzlýðým
Saklandýðým çukurlarda ilençli titreyiþim

Tükenmiþ arzularýn dargýn daðlarýnda
Sahte bakýþlý kuþlar aþkýn yuvasýný arýyor
Bir avcý kurþun döküyor sazýn gövdesine
Çýðlýðým kendi kalibresinde kayboluyor

Umudu saklýyor yüreðimde bir kadýn
Eski bir aþkýn mahzeninde þarap içiyor
Özlemin aðusunu içiyor aþk, ruhumda alev
Kâbuslarla çevrili aþk pusularda vuruluyor

Soylu ateþ hýçkýrýðým, gövdemde sarý sular
Üryan düþünüþlerimin delirmiþ çaðýndayým
Kekeme bir yalvarýyým, kendime acýyorum
Pusatsýz karanlýklarda sesine yürüyorum

Mavi sürgünler batýyor dilime, etimde diþ izi
Suçum topraðý okþamak, teninde coþkuyum
Sevdanýn saçlarýný örüyor göl kenarýnda adam
Ruhundaki aþkýn ormanýnda geçmiþini arýyor

Suyu eskimiþ kuyularda çürüse de gövdem
Gümüþ iðneli beþiklerde uyusam da her dem
Gözlerinin kum saatleriyle dökülsen varlýðýma
Gidiyorum üryan düþlerinden, basma gölgeme.

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: