Bir ince umut sýzýsýdýr benimki Kötü zamanlarýn içli bir hazan sesi Yitip giden bir öykünün Belkide son nefesi Bir yanda gül ve nergis mevsimi Bir yanda baþýmý yasladýðým gece vakti Bedenimi saran sonbaharda Baksana kirpiklerime saklanmýþ Kýr papatyalarýnýn çiði.
Tanýyamadýðým duygularýma Bazen uzak bazen de yakýným Ama Ama hep bir þeyler var adýný koyamadýðým.
Hayat mý ? Hayat yarým kalmýþ bir kitap gibi tozlu raflarda Ömürse bir teselli hayat çýkmazlarýnda Kirli bir çocuk yüzüyüm þimdi kapýlarda Yüreðim avuçlarýmda Gamdan bir dað oturmuþ iki göz pýnarýma Ýsyanlarýn acý nefesi yakar kavurur derinden Kor gibi düþer meltem esen baðrýma Bir günlük misafir mutluluk Hoþ geldin güle güle, bu hazanýn sofrasýnda.
Ah ! Rüzgara verdiðim umudum Ah ! Dað serinliðim Bilirim yokluðun buz, üþütür ellerimi Yüreðimin en derini hüznü seferde þimdi Ha bu gün ha yarýn derken, günler aylarda Aylarda yýllarda Bir dost gülücüðü kaldý zamanda Bir türlü anlýyamadýðým.
Benimse dostluk sofrasý her daim muradým Bazen aç bazen tok, ne yapalým Dedim ya ! Hep bir þeyler var adýný koyamadýðým.
Gönlüm bir gün her mýsrada bir þarký olacak Umudun karasýnda tüm siyahlardan kaçak Hayalde bir düþ boyutu Biliyorum büyük bir aþkla yaþanacak Payýma düþen mutluluk o gün Mavi ýrmaklardan akacak.
Dallar tomurcuklanýp, baðlarda çiçekler açacak Bir menekþe büyüyecek yüreðimin kývrýmlarýnda Gözlerimde muþtular bölünecek Dudaklarým eðilip gamzelerini bulacak Ilýk bir akýþ damarlarýma dolacak Ve hüzünde yitip giden bilinmezleri görüp Sevincimden aðlayacaðým Dizleri kanamýþ bir çocuk gibi doyasýya aðlayacaðým.
Ýþte böyle Hala düþünüyorum da bulamýyorum Dedim ya ! Hep bir þeyler var adýný koyamadýðým.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.