sürekli yeniliyordun kendine ve insanlara yumak yumak aðzý salyalý sözcükler içinde kaldýn þimdi limaným ol istedim zayýflýðýmdandý ipek böceði sabrýmla liman da olduydum hani
en büyük kaybýným senin gel sen buna inanma korkarým yeni anlamlar verirsin yollara ve çiçeklere korkarým yeniden âþýk olurum sana
zor dönemeçti savruldum parça parçayým uçurumlarda beni azaltmýyor bunlar yokluðuna da alýþtým artýk ürkmüyorum hiçliðin diliyle konuþmaktan
hep oynadýn sen sözü de kirlettin þiiri de cezalý ve lanetli cüzzamlýlardan oldun sonra
bilmiyorsan öðren aynalarý da kýrdým kendimden de kurtuldum zaferse bu ilan ediyorum zaferimi
aþk bir arada durabilirse nefret ve cinayetle itirafýmdýr: hâlâ âþýðým sana yok eðer yanýlýyorsam tanrým þimdi bir ömür borçlusun bana
Ýhsan TOPÇU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsantopcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.