Elimi yüzüme perde eyledim,
Gözyaþým içime akmýyor, anne
Beni böyle görmeyesin, istedim
Hiç kimse yüzüme bakmýyor, anne
Her yaným yaralý, her yaram irin
Çok yanýyor caným; nerde ellerin
Bir tekme yedim ki, tüm hayallerin
Yýkýldý bir türlü kalkmýyor, anne
Saçlarým göðümün kara bulutu
Olmuþum kendimin, sanki tabutu
Ýçim çok tedirgin, kalbimde korku
Gözümün ýþýðý yanmýyor, anne
Kirpiðim de çið var kaþýmda ayaz
Alýn yazým anne, çýkmadý beyaz
Akar pýnarlarým, gözyaþým durmaz
Gözyaþýna içim kanmýyor, anne
Allý duvak ile çýktým ya evden
Duvaðýn alýnda, yandým alevden
Bilmezsin kaç defa döndüm ölümden
Kahrolasý caným,çýkmýyor, annem
Korku her tarafým, endiþe,telaþ
Duvar, bütün yüzler,kalpler ise taþ
Aðlasam, Ne diye,gözünde bu yaþ
Gül yüzüm yumrukla þiþiyor, anne
Tut ki; çok sevindim, güldüm kazara
Ya; deliyim, ya uðradým nazara
Yüzler donar, diþler döner hýzara
Baþýmdan leçeðim, düþüyor,anne
Yuva, ol, demiþtin, oldum dört duvar
Kýyamaz, derdin ya, sana kim kýyar
Kýymak ne kelime, bak doðradýlar
Parçalarým dikiþ tutmuyor, anne
Önce, ocaðýmdan sürgün edildim
Çok cefalar gördüm,sustum eðildim
Þaþýrdým kendime bu ben deðildim
Hiç kimse halimi bilmiyor, anne
Eniþten, Eh iþte, oðlum ve kýzým
Yok anne, yok benim dinmiyor, sýzým
Sen yoksun ya inan, çok sahipsizim.
Kokun bile artýk gelmiyor,anne.
yegin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.