Hayatýma ýþýk olan o gözlerini, benden çevirdiðinden beri
ne güneþin aydýnlýðý, ne gecede ayýn parlaklýðý
Gözlerini unutturabildi, zindanlardan çýkamadým
O günden beri, zifiri karanlýklar-dayým...
Gidiþinle birlikte; götürdüðün baharýmýn yerine gelen,
Yaprak dökümlü günlerde
bir bir solan çiçeklerimi biriktirdim odamda.
Belki bir gün geri dönersin diye
bana býraktýðýn aðrýlý günlerin hatýrýna
Buket yapýp vereceðim ellerine
o zaman belki anlar sýn
Gözlerinin katili olduðu hayatý...
Þimdilerde, solmuþ eski resimlere bakýp
Canlandýrýyorum anýlarý, aldýrmadan etrafýma.
Deli gibi bazen aðlýyor, bazen gülüyorum
meðer hayatýmýn merkezi etmiþim seni bilmeden
neþem, hüznüm, güneþim, baharým olmuþsun...
Monoton bir hayata mahkum ettim kendimi yokluðunda
umutlarýmý, hayallerimi serin rüzgarlara verdim,
Sana getirsin diye…
Öksüz bir çocuk gibi yapayalnýz ve ürkek yaþýyorum artýk
ruhsuz bir bedende düþe kalka yürüyorum sensiz yarýnlara...
Rasim Yýlmaz