kö
Beller gibiyim
Daha on dördünde sevdalý yaþým,
Henüz el deðmemiþ güller gibiyim.
Aþkýyla dönüyor, savrulur baþým,
Rüzgâra kapýlmýþ tüller gibiyim.
Gönül sakisinin elinden demli,
Dönüyor içimde, her þey gizemli
Gözümde þelale, kirpikler nemli,
Köpük köpük coþan, seller gibiyim.
Sevmek þehir bana, hayalim çarþý,
Kalbim söz dinlemez, dolanýr arþý,
Gün batarken bile guruba karþý,
Seher vakti esen yeller gibiyim.
Masmavi gökyüzü, durgundur körfez,
Sahilde göründü, sevgili bir kez,
Depremler yaþadý ruhumda merkez,
Onu saramadým, eller gibiyim.
Pahasý biçilmez onun azýnýn,
Önünde oynarým, her dem nazýnýn,
Firkat mýzrabýnýn, vuslat sazýnýn,
Göðsünde inleyen teller gibiyim.
Her þeyi unuttum, maziyi sildim,
Sonunda on dört yýl bu aþka ildim,
Ben beni onunla tanýdým bildim,
Her gün yenisini beller gibiyim.
Ümran Çetin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.