Kahverengi gibi

Uzatabildiðimiz ölçüde kollarýmýzý,
Bir çölün vahþi ayazýnda,
Uzaklara…

Zýplayabildiðimiz ölçüde Güneþ’ten uzaða.

Kanatlarýmýz yumuþacýk bir battaniye gibi,
Sarýlýrken karanlýkta.
Süzülmek, süzülmek, süzülmek…

Bir yanýmýz kýrmýzý,
Küstah bir yangýnýn ilk kývýlcýmý.
Tüylerimiz alaza uzanýrken, uzanabildiðince…

Ve mavi kristaller gibi,
Yanýmýzýn diðeri;
Ve soðuk ve kibirli…

Sar!
Çekiyorlar,
Iki kolumu iki yandan,
Koparacaklar.

Gözlerime set çek,
Gözlerimden emanet sana koyu kahve
Renk…
Sosyal Medyada Paylaşın: