bu sabah sarýlara uyandým. çiðdem kokan sarýlara... her sabah baþkayým. bazen mavilere uyanýyorum,sonu olmayan, uçsuz bucaksýz mavilere....
bazen de beyaza iþliyorum, katran karasý gözlerini.... bir çift kýrmýzý konduruyorum ortasýna ve baþtan sona buðday rengine boyuyorum, düþlerimde seni.... kendimi buluyorum sende.. zifiri gecelerde kaybettiðim benliðimi...
yine sabah.. güneþ kokuyor camlarýmýz.... pervazýnda kuþlar ötüyor. odamýz da çiçek kokusu....
sahi çiçeklerimiz.... beraber dikmiþtik,arka bahçeye. hanýmeleri,gelincikler,akasyalar ve güne bakanlar.. onlarý da benim gibi severdin.... incitmeden kýrmadan...
gidiþin sadece beni üzmedi... çiçeklerin solgun,bitkin,bakýmsýz... artýk eskisi gibi kokmuyorlar... sana küsmüþ hepsi....
yokluðunda, eþkiyalar basýyor içimi.. zan altýnda kalýyor sevdam.... içimdeki çocuk sana kaçýyor... çocukluk ediyorum durmadan....
bak yine sabah... yastýða kokun sinmiþ..kalkmak istemiyorum. çok zor sensiz sabahlara uyanmak.... mavilere inanmak çok zor...
oysa biz ,birbirimizi çok sevdik... ben.küçüðün,yanaklarý al gelinciðin... dokunsan dökülür yapraklarým... döküldüm.......
asi gecelerde, hala sýzlýyor içim. fýrtýnalar getirdin hayatýma, yaðmurlar ektin yüreðime... bu bahar da açmaz gelinciðin...
artýk, bað bozumu ümitlerim......
SEVAL DAÐCI Sosyal Medyada Paylaşın:
SEV@L Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.