Ey ! Yalnýzlðýn ecesi Ey ! Mor akþamlarýn kor kýrmýzý gelini Sýmsýký sarýl düþlerine Uzansýn ellerin en ýrak yýldýzýna gecenin Bak, bir damla mavi indi topraðýn serine Bak umut soluyor gece nefes nefese.
Ah. Sinesi yaralým Ah. Gülüþü karalým Kalmasýn yapraðýn zemheri ayazýnda Varsýn aðlasýn karanlýk, gecenin suskusunda Varsýn yaksýn aðýdýný, kurak gönüller Sen görmezden gel Umursama Umursama be dað yürekli gelincik Sen yinede gül.
Kendi deðerini anlamak istiyorsan Yalnýz kalmalýsýn. Sen yinede ýssýz yerlerde açmalýsýn Öbek öbek Çiçek çiçek Sen sükuta bulanmýþ topraðýnda can bulursun Yapraðýnda nazlý umutlarla Tükenmemiþ nefes gibi Yürek yürek.
Siyahlardan arýtýlmýþ, Gökkuþaðýndan damýtýlmýþ Kendi renklerinle Rengarenk.
Yüksel Beyocaktan ( Canparçama kýzýma ithaf)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.