Ömrümün kýyýsýnda ölmekle meþgulüm.. Zira hayat beni reddetmekte.. Çare deðildir ölüm.. Biliriz ama yinede her sýkýntýda ölümü çaðýrýveririz.. Biz aslýnda yaþayan ölüleriz.. Bizim gönüllerimiz vefat edeli çok oldu.. Ruhumuz bizden küsüp ayrýlalý çok oldu.. Biz nefes alan varlýklarýz.. Gönülsüz.. Ruhsuz.. Donuk bir yürekle hayatý tamamlamaya çalýþan cesetleriz… Biz kendi hira’larýmýzý ararken ayaðý takýlýp kuyulara düþen talihsizleriz.. Biz gözyaþýmýzý içimize akýtýr olduk.. Bizim gözyaþlarýmýz kana dönüþtü çünkü biz hep ’en kýymetlileri yitirenler’ olduk.. Yitirirken acý çekenler Yitirirken zayýf düþenler Yitirirken ölenler.. Biz önceden insanýn gözüne baktýðýmýzda görenlerdendik.. Ýçindeki hüznü Sevgiyi Aþký Mutluluðu Þimdi biz ’ bakýp göremeyenler ’ olduk Yitirdik.. Çünkü kaybettik.. Ellerimizden kayanlarý izledik.. Gönlümüzü ellerimizle boðduk.. Yüreðimizi parçalara böldük.. Ruhumuzu bedenden kovduk.. Þeytaný davet ettik.. ’ buyurun girin ruhumuz yok artýk gönlümüzde vicdanýmýzda girin ’ Meydaný nefse býraktýk… Biz ’ onlara yazýk oldu’ larýz.. Biz yüzümüzdeki tebessümü kaybeden ruhsuz insanlarýz.. Sahip çýkamadýklarýmýzýn arkasýndan aðlayýp dövünen.. Ýçinde hala umutsuz bir umut taþýyan.. Ve güneþin karanlýða doðacaðýna inanan zavallý insanlarýz.. Halbuki güneþ gece doðmaz.. Oysa ay ve yýldýzlarýn ýþýðý yolumuzu açýyor zaten.. Ne gerek var bencillik edip güneþi gecede beklemeye? Yolunu kaybedip çölün ortasýnda çaresiz kalan insanlarýz biz.. Umudunu yitirip güneþin altýnda yanmaya razý olanlarýz.. Çýkýþ yolu aramayan hemen vazgeçen sonrada piþman olup keþke diyenleriz biz.. Biz her þeyin kýymetini kaybettikten sonra anlayanlardanýz.. Elimizdeki hiçbir þeyin kýymetini bilmeyiz.. Ölmeyecek gibi yaþarýz Ölünce de Allah deriz.. Affet.. Oysa geç.. Ömrümün kýyýsýnda ölmekle meþgulüm.. Zira hayat beni reddetmekte.. Yitirdik çünkü .. Kaybettik.. Ellerimizden kayanlarý izledik.. Gönlümüzü ellerimizle boðduk.. Yüreðimizi parçalara böldük.. Ruhumuzu bedenden kovduk.. Þeytaný davet ettik.. Biz kendi hira’larýmýzý ararken ayaðý takýlýp kuyulara düþen talihsizleriz.. Biz nefes alan Gönülsüz Ruhsuz Varlýklarýz.. -------
18/01/2013; 06:58 --------------------- Morocco/Khouribga Sosyal Medyada Paylaşın:
mesel20 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.