Vefasýzýn birine, ne yeminler etmiþtim Oysa o öyle miydi; yalaný yaktý geçti En olmadýk yerlerde, dertlerine yetmiþtim Sýyrýldýðý kalbimden, gölgesi aktý geçti
Mahzunluk yerle yeksan, vazgeç girmem koluna Gururu iteledin, bir gün tersine döner Bana mýydý garezin; sefa dermem soluna Vurgunummuþ isabet, senin de ferin söner
Bir gönül hikâyesi, nasýl kýydýn inceden Melanet hýrkasýymýþ, giyinip de baktýðým Matemine sardýn da, böyle düþtüm yüceden Makberi cehennemde, Lal çýðlýkta aktýðým
Ne fayda ay aðlasa; kalpten yýldýzýn kaydý Bulutlarým perdeli, yine de cana yetmez Yaðmurum katrelensin, beþ beþ paramý saydý Kostak sýra daðlarým, aðlasam belli etmez
Kestiðim bu cezayla, ister mürekkep bitsin Umurumda deðilsin, isyanda bayrak olsan Kâðýtlarý savurdum dumur seninle gitsin Hayalimle gömülüp, kara toprakla dolsan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.