Gitme sen, dünyanýn en güzel ölen kadýný.. bir pazar sabahý yine en sevdiðin adama giderken kanadý ellerin, saçlarýn bulaþtý avuçlarýna kendinden geçip, yýðýldýn yere…
Saçlarýn güneþe deðmiþti rengi deðiþmiþti binbir rengin arasýna yine ellerin kanadý ilk defa beyaz giymiþtin vücudun tek renkti sonra kanadýn sen kýrmýzýydýn…
Sonra, herkes anladý sen yerde yatýyordun hiç tanýmadýðýn insanlar tependeydi aralarýndan birini seçiyordu ruhun gitme diyordu "buralardan gitme…"
Sen, sen dünyanýn en güzel ölen kadýný sen ölüyordun ruhun parmak ucundaydý ayrýlýyordun geri dönebilmek vardý aklýnda ama ölümün güzelliði girmiþti aklýna gitmemeyi denedin ama sen, "dünyanýn en güzel ölen kadýný" ne olur? gitmesen!............. samettaydas 5 þubat 2010 Cuma (ölen sýnýf arkadaþýmý anarak)
Sosyal Medyada Paylaşın:
SAMET TAYDAS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.