O harfin hatýrýna
ben þimdi solumdan yanayým
geriye kalan ne varsa saðýmda
Ara zaman ara ayrý
Ilýk gök akýyor aramýzdan
Bir yar anlýðý sen
Bir þar alýnganý ben
Kuþkulu yerinden düþ salýyor þehir
Dal kýrýklarý can kýkýrdaðýmdan
Ayrý ýlýk yaðmur budaðýnda ayrý bir susuþ
Esmer yaným kirli çocuk halimden
Kirlendikçe
Göðün gözlerine çöp saplar
Bulaþýrým yaþlarýna
Aðlayýþlarýný severim göðün
Günah asarým her aðlayýþýna
Çocuk ellerim tasalanýr bir den
Taþ kýrar kimsesizliðim
Gök susmaz kendimden bilirim
Ben üþürüm gök aðlar
Rüzgârýn ahbabýný iyi bilirim
Unutkan, çokluk ve zaman
Çöp saklar kollarýnda salar üstüme
Retinasý devrilir fiillerimin
Baðrým dur der gök bana güler
Kahreder rengi
Yamasý taký ve üryan bir yanký
O mavi kadýn mahpustur avucuma
Eþlik ve gidiþler adýmlarýmda baþlar
Annem sualsiz gider
Kýr saçlý adam olur sessizliðim
Adam yokluk kokar boylu boyunca
Yorgun bir zaman
Hediyedir artýk uzak þuuruma
Elleri ve gözleri ter
Lastik pabucuyla
Babam gider
Ýki adýmda bir paçalarýma takýlýr gözlerim
Gök akar üstüme mesafeler çekilir kendiliðinden
Avuç, kanal ve yol
Çocukluðu dolduruyorum
Misket büyüklüðündeki delik ceplere
Neden delikti pantolon cepleri
Yaþanmýþlýðýn uyuyan gözleri
Aramýzdaki ara zamanlara açýyor gözlerini
Ayrýntýyý kovalýyor kararlý bakýþlarým
Kayýp sözlerimi alkýþa tutuyorum
Ne çok gideni oluyor hayatýn
Sýrrýný sýrdaþýma söylemiyorum
Büyüyorum vakitsiz
Üç yaþam ýrak bir sözcüðü boðuyor
Eski bir þiir damaðýmdan akýyor öyle
Türkü oluyor eskiyen þiir
Islýðýmla yâd ediyorum
Bir yama bir de gök ekiliyor tenime
Dizimin hamalý yarasýný sarýyor
Vakit, Komþu ve kýz
Esmer yüzünü sermiyor yüzüme
Gözlerim yamanýn ahbaplýðýnda
Ceplerime saklýyorum düþleri
Avuçlarýný açmýyor çocukluk
Küs barakalar giydiriyorum þehre
Çöpü sapanýma salýyorum göðün gözleri ürküyor
Birden delik ceplerime topluyorum aðlayýþlarý
Düþeliyorum susalýyorum
Derin bir ýsýrýk alýp gülüþlerimden
Kusuyorum
Parmak ucu ve ten üþümelerime saklý
Günahlarýmý ovalýyorum
Paçalarýma tutunuyor ýslak düþler
Her kavgada göðe bulaþtým diyorum
Kararýp oynamýyor benimle
Göðün grisinden düþen bir damlaya özenip
Kýz komþusu oluyor gidiþlerin
Her büküldüðünde
Düþüyorsun kirpiklerimden
Paçalarým aðlýyor
Soruyorum
Bu nasýl bir ayak gücüdür çocukluktan bu güne yol alan/küskün
Bu nasýl bir zihin gücüdür çocukluktaki esmer kýzýn gözlerini anýmsatan/üzgün
Ellerimi çocukluðun ceplerine her sokuþumda
Isýrýk almýþ bir mavi çýldýrýyor
Aðlýyor aðlatýyor üstelik
Hangi çocuk çöp sapladý diye bakýnýyor gözlerim
Oyuna eþlik ediyorum bir süre
Ceplerime düþ doluyor
Taþýyor aðlayýþlarým
Çocukluðun düþ iþçisi uyanýyor ýslak paçalarýmdan
Göðe bakýyorum gök oynamýyorum benimle
Çocuða mý çocukluða mý özlemim bilmiyorum
Büyüyorum delik ceplerimden çürüyor düþünceler
Solumun çocuðu düþüyor. ..