NASIL İNANIRSIN...

ah.. kadýn demeni bile özlemiþin..
kulak zarým patlardý sanki o an,
yüreðimin teli öyle bir titredi ki...
çocuk gibi sevinirdim gözlerine bakýnca,
bayram gibi gelirdi bana her defasýnda...
seninle kimliðimi unuturdum
geçmiþin en karanlýk diyarlarýnda..
benim için sen bir masaldýn ya...!!!
okumaktan hiç býkmadýðým.
hani otururdun ya en sevdiðin o koltuða,
ben de ayaðýnýn ucuna..
gözlerin öylece uzaklara dalar,
o türküyü söylerdin ya yana yana...
ben de okþardým sakalýný
hem büyük bir aþkla,
hem de sanki kaybolup gidecekmiþin gibi korkuyla...

ah be adam.. ne oldu bize böyle...?
nasýl isterdim o acýlarýný almayý ah bir bilsen...
dört duvar etrafým, kara bir zindan..
o türkü tek aydýnlýðým benim..
binlerce kez duvara çarpýp çarpýp yüzünü çizdiðim..
çok görme bana...!
özledim seni be adam..!
hem de çok özledim.. !!!
sanki bir labirentin içinde gibiyim.
sana ulaþmanýn yolunu arýyorum..
sihirli bir deðnek mi olmalý derdime çare..
ya da tüm doðrular, düþmeli mi yoksa,
yanlýþlarýn dolduðu þu çuvala...
Hadi ..! bir çare bul bana..!
Hadi...!bir çare bul bize...!
senle deðilsem eðer ki ben..
bu þiirler kime.. ?
neden susmuyor zihnimde adýn?
neden hep gözlerimle çizdiðim o kirli sakalýn...?
benim her bir hücrem sensin..

benim gerçekten gittiðime nasýl inanýrsýn...!!! /NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın: