bir zamanlar
nefesini çektim içime
dönemeçli yollarýnda
hani var ya
az yürümedim iki köy arasýnda
geceye nispet
sabahý da karanlýktý kýþýmýn
ah çerkez deresi
sen beni çok ýslatmýþtýn
saçlarý belindeydi dað gülümün
gölgesinden ayrýlmazdý çomarý
ufkuma giren
belli belirsiz mermer taþlarý
bir doðumun, bir ölümün
kulaklarýmý çýnlatan yankýlarýydý
soframdaki bir dilim ekmeðin
yarýsýdýr o diyar
bakmayýn ismindeki damlara
kýbleye dönsen yüzünü
avuçlarýnda su
kuzeyden gelir kýr çiçeklerinin kokusu
emeklerimle þekillendiler
mehmet, þerafettin, erdal ve niceleri
þimdi
koca birer adam olmuþlar
yýllar sonra yanaklarýndan öperken
gözlerimde hâlâ çocuktular
neyleyim
tarifi güç esintilerimin
hatýralara seyyah ettiniz beni
aþikar elbette
ocaðýmdan külünüz var sizin
neticede
devir, teslim dünyasý bu
bereketi çok olsun alýn terinizin
19.02.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.