TEFEKKÜR ...
ben sokak lambasý hani þu köþe baþýnda
hani bi ara iþe yaramaz sanýp kendini
patlatmayý düþünüp son anda vazgeçen asude sokaðý sakini
o günlerden bir gece yarýsý ýþýðýmýn azlýðýndan
yakýnýp durup neye yarar bu kadar ziya derken
kara kara düþüncelere dalmýþtým ki
bir kelebek uçtu kondu ufak kirli çizik fanusuma
çok yorgun üþümüþ ve ümitleri kýrýlmýþ bir ruh hali
anladým odun deðilim ki
diyeceðim odunum gerçi
en azýndan direðim odun
ama yufkadýr kalbim anýnda hissederim
iþte o minik kelebeðe hayat oldu o gece
sabaha kadar konuk evim sýmsýcacýk yüreðim
dedim kendi kendime bir ýþýk hüzmesi kimine
bir güneþ ýsýsý kadar derin
kimine ufak bir esinti buz kütlesi kadar serin
uç uç kelebek her üþüdüðünde hazýr daima yerin
niye küçümseriz acaba deðerlerimizi diye hayýflandým o gece
kýymet bilene derya deniz hasletletler vermiþ
inansa ah inansa o GÜÇ.e
Mevla’nýn bahþettiklerini deðerlendirse döner dev.e
köreltirsen kendini kalýrsýn iþte hep böyle cüce
bir ipiltiyle kendine gelen o minik kelebek sana binlerce teþekkür
kendime gelmem için gereken iþte tam da buydu biraz tefekkür
kusura bakmayýn yine çok konuþtum biliyorum
iþe yaramaz olduðunuzu hiç bir zaman düþünmeyin ne olur
nacizane hislerle yürekten diliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.