TEFEKKÜR ...

ben sokak lambasý hani þu köþe baþýnda
hani bi ara iþe yaramaz sanýp kendini
patlatmayý düþünüp son anda vazgeçen asude sokaðý sakini

o günlerden bir gece yarýsý ýþýðýmýn azlýðýndan
yakýnýp durup neye yarar bu kadar ziya derken

kara kara düþüncelere dalmýþtým ki
bir kelebek uçtu kondu ufak kirli çizik fanusuma

çok yorgun üþümüþ ve ümitleri kýrýlmýþ bir ruh hali

anladým odun deðilim ki

diyeceðim odunum gerçi
en azýndan direðim odun

ama yufkadýr kalbim anýnda hissederim
iþte o minik kelebeðe hayat oldu o gece

sabaha kadar konuk evim sýmsýcacýk yüreðim

dedim kendi kendime bir ýþýk hüzmesi kimine
bir güneþ ýsýsý kadar derin

kimine ufak bir esinti buz kütlesi kadar serin
uç uç kelebek her üþüdüðünde hazýr daima yerin

niye küçümseriz acaba deðerlerimizi diye hayýflandým o gece
kýymet bilene derya deniz hasletletler vermiþ

inansa ah inansa o GÜÇ.e

Mevla’nýn bahþettiklerini deðerlendirse döner dev.e
köreltirsen kendini kalýrsýn iþte hep böyle cüce

bir ipiltiyle kendine gelen o minik kelebek sana binlerce teþekkür
kendime gelmem için gereken iþte tam da buydu biraz tefekkür

kusura bakmayýn yine çok konuþtum biliyorum
iþe yaramaz olduðunuzu hiç bir zaman düþünmeyin ne olur

nacizane hislerle yürekten diliyorum...















Sosyal Medyada Paylaşın: