ÖLÜ SEVDAMIN YASI

Ölü bir sevdanýn yasýný tutuyorum,
Benim gibi iyi ve güzel var mý seven?

Birlikte yaþadýk ve öldük
Duygularda, düþüncelerde,
Sevinçlerde, hüzünlerde...

Nasýl da bilirdi her þeyi,
Benim içimde:
Sevgisi, bir su damlasýndan derya deniz...

Dudaklarý, ekmeðimdi çiðnedim;
Sonra görmez oldu onu gözlerim
Ve çukuruna gömdü gözkapaklarým.

Kendi toprak bedenimde
Bir çukur kazdý sevdam,
Ellerimle sürdüm...

Daha yaþarken susanlardýr.
Gülen, aðlayan,
Çiçeklerle bezeyip koku veren,
Çalýlarla kapatýp, zavallý uyuyan çiçeklerimi...

Üzerime gelenler, beni sindirmek için.
Kim yaptý bana bunu söyle ?
Sen mi, yoksa benim sevdamý taþýyan yüreðim mi?
Tabii bunlar söylenmemeli...

Sevecek birini arýyorum,
Ama bu terkedilmiþliði
Ve acýlarý anlayan yok !

Bir sevda yitirildi,
Bir daha sevmeyecek bu kalp !
O þimdi gönüllerde öldü...

Beni dinleyen yok;
Bundan bir yere varýlmaz, herþey boþuna,
Çünkü o kendi ölümünde þimdi...

Acýsý bastýrýlmýþ,
Bense bir baþka gönülde,
Seven olarak, zavallý aþýklar:
Birbirimize sevda sözüyle yazýlmýþ,
Sen yaþama bense ölüme...

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: