salalým çýðlýklarýmýzý gökyüzüne tanrý kalbin gözyaþýysa eðer gözlerin biraz gri çokça yaðýþlý ellerim kocaman ceviz lekesi melankolik nakaratlar eþliðinde elini ellerimden çeksen de ay parlaklýðýný saðar kim durdurabilir kavuþmalarýný
sözcüksel fýrka olarak adýn sosyal suretler içine teslim artýk bana baktýðýnda þüpheye yapýþkan izlerini býrakarak zaman arasýnda boðulan kaybýn oluyorum
kýþ bitimi þimdi çocuk yüzlüm daha az büyüme masalý olarak dokunduðunda kalbim açýlýyor su yüzüne eðilen zaman sevgisizlik adýna kayboluyor