karanlýktan korkmam tutarsan ellerimden
üzülmem bir de kaderime, incinmem
hasret þarkýlarý dinlerim o bildiðin yollarda
tutunurum ceplerime
baba kesir
gençliðimde ölüyor yavaþ yavaþ
egzoz gazlarýna mutabýkýz ak çið yerlerimizle
üþüyorum diyorsun
üþüyorum
ellerim ceplerimde
bilardo oynamayý benden iyi bilirsin, ýslata, ýskata
tavla oynamayý da, hep yeksin pek ala
ve ayrýca okey de taþ çalmadan elini bitirmeyi
bu kadar eski oyunda uzmanken sýrma saçlarýn arasýndaki misafir
onu öpmeme izin vermiyor mezarlýk
ýlýk ýlýk belin üþüyor
belime çok uzaðým
ellerim ceplerimde
ah nur içinde uyuyan keskin ay
dalýnda bülbülü kalmamýþ þehirler
nasýlda gözümde tütüyor bir bilsen deniz
hani ormanýna dalýp, bataklýðýna düþmeden önce
baba kesir ,mazi yiðit olsa böyle kancýklýk yapmaz
çuhada yeis, yasin parçalanmamalý
gözlerinin adaðýnda kanamalý bileðim
görmemelisin
karanlýktan tutarsam korkarým elbette
çöp tenekesi gizler sesimi sokaklarda
bilmez kimse osmangazinin kedi sevgisini
paþa beyler uyurken gâhlarýnda, garda bir tren
keþke bindiðim biri de sana gelse
ellerim ceplerimde
bakmýyorum hiç kimseye
onlarýn elleri baþka ceplerde
kimi kalp, kimi cüzdan hýrsýzý
ellerim ceplerimde
yýldýzlardan baþka yarenim yok adýmlarýma
ellerim ceplerimde
neden diye sorma, sorma iþte
çýkarýrsam ellerimi aðlayacaðým
sileceðim gözlerimi ellerimle
ben onlarý sana saklýyorum
ister sil gözlerini, ister tut ebede
bil ki onlar ceplerimde
bil ki yalnýz seni sevmek için hasretten ceza cebimde