Ýsyanýmý bastýramaz ki alacaðým alkol. Önüme çýkmadý ki hiç bir zaman düz yol. Seraplar görüyorum sanki etrafým çöl. Susuzluðumu dindiremez kocaman bir göl.
Etrafým da duvarlar, her taraf beton. Ankara ayaza çekti, yine her tarafta don. Ýstikamet neresi, hangi tarafta bu yön. Bende ateþ kalmadý, sende benim gibi sön.
Tam kalbime saplandý yolunu þaþýrmýþ ok. Çýkaramýyorum korkudan benim cesaretim yok. Sen kus içinde ne varsa, sen içini dök. Baþýma bu çorabý kendin ördün kendin sök.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustapcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.