BABADAN OĞULA

Bir babadan oðluna nasýl bir þiir yazýlabilir ki,
Adýný koyduðum canýmýn parçasýna.
Unutmasýn diye ne býrakýlabilir ki,
Babasýnýn sesi, nefesi, sýðdýrýlabilir mi satýrlara.

Kokusunu iþleyebilir mi evladýnýn, mýsralarýna.
Dokuna bilir mi saçlarýna, kurban olurum kaþlarýna.
Yanaklarýný öpüp saçlarýný okþayabilir mi.
Ellerin den tutup dünyayý anlatabilir mi.

Bu iyi, bu kötü, ayýbý, günahý, sevabý.
Neyi nasýl yapacaðýný, nelerle karþýlaþacaðýný.
Nasýl aktarabilir bilgi ve birikimlerini.
Söz olsa tutar da, yazý olunca.

Ya büyüdüðü nü göremezsem.
Zor zamanýn da yanýnda olamazsam.
Mutluluðunu paylaþamazsam.
Bir þiirle benim varlýðý mý hissedebilir misin oðul.

Þimdi yitip gidecekmiþ gibi sana hatýra býraktým.
Benim varlýðým da, yokluðum da sana dokunmasýn.
Þükür sebebim sin yaradan mevlama þükürler olsun.
Benim ile bensiz, hayatýn saðlýk, mutluluk, huzur dolsun.


Sosyal Medyada Paylaşın: