Hiç bir mevsim eksilmedi hüznün. Ne taze gelin gibi, salýna salýna gelen ilkbaharda, Nede býçkýn delikanlý havasýndaki sonbaharda, Atamadý memleketim, üstündeki akþam güneþi hüznünü. Ne karakýþta daðlarýný dolduran karlar örtebildi, Nede ovalarýný kaplayan sarýpapatyalar.
Bir deniz tutmasý sarhoþluðundaydý hüzünlü memleketim. Parmak uçlarýndan dokunsan inan ki aðlayacaktý. Onlarca yýldýr, kalbine saplanan Hain býçaktý, daðlarýnda patlayan bombalar.
Ne hainleri eksiltebildi Nede ihanetleri atabildi üstünden. Yüreðinin her kývrýmýna sakladý acýlarýný Utandý, Gösteremedi, ele güne yalancýlarýný. Nasýl üzülmesin, Nasýl hüzünlenmesin, Sevgili memleketim. Yüreðine saplanmýþ, Kara saplý býçak sallanýrken. Milyonlar ayaklanýrken, Meydanlarýnda, sokaklarýnda, gaz bulutlarýna sarýlýrken, boðulurken gencecik canlarý, nasýl üzülmesin, nasýl hüzünlenmesin, Sevgili memleketim.
Sami Gök 23.06.2013 / Ayvalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami Gök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.