Ben nasýl girdim bu kafese? Hangi el vurdu kilitleri üstüme de farketmedim? Kim yoldu kanatlarýmý da Yaþadýðým bu mekandan hoþnutmuþum gibi Uçmayý unuttuðumu unutarak Memnun yaþamýþým yýllarca? Olup olacaðým, Görüp göreceðim Yaþayýp yaþayacaðým bu kadar mýymýþ? Üzerimdeki gökyüzünü Penceremden görebildiðim kadar sanmýþým Koca bir aldanýþmýþ!
Süzülmek varmýþ meðerse güneþli gökyüzünde -bulutlusundan hoþlanmadýðýmda- Sonra göçüp konup dinlenmek, Yaðan yaðmurda yýkanmak varmýþ...
Bu kafese kendi kanatlarýmla Kendi küçük ama cesur adýmlarýmla giriþim Bir yorgunluktansa eðer -Ne zaman? Bir sürü geleneðiyse -Neden? Bir inanýþ, bir kanmýþlýksa -Kime? Kaçmaksa -Nerden? Daha iyisini bulmaksa -Nasýl?
Yok Kimse deðil beni kafese koyan Kendim yalnýzca Çünkü bence kafes deðildi ilkin Özgürlüðümün bir parçasýydý Ve kendi seçimimdi Sonradan kafeslendi.
:(
Þaziye BÝLÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.