Dünya'nın en Leziz Kafası
Mezopotamyanýn ücra bir köþesinde
Sýzmak üzereyken
Bir meyhane taburesinin üzerinde
Kapladý ufku
Poyrazlara binmiþ çingeneler
Dörtnala
Dökülüverdim aniden terkilerinden,
Sibiryanýn uçsuz bucaksýz taygalarýna
Ne güzel serinlemiþken kalsana orda
Yoook;
Yuvarlanmak düþtü aklýma yýlanlarla birden
Afrikanýn o uçsuz bucaksýz kum tepelerinden.
Ne gezer oysa yanýnda
Ay
Gözyaþý mý döker ardýmdan yýldýzlar?
Güneþin karþýsýnda
Dineldik sonunda cinayetten mahkum gibi
Ben ve hatýralarýmdaki o zavallý tozlar…
Piþman olmak ne fayda
Giymek nasip olmuþ bir kere
Mavi idamlýklarý bana.
Ben dediðim;
Bir nazlý buluttum eskiden oysa
Gözleri beyazýn o en masum tonunda.
Bir kere iþte aþka heveslendik
Üstümüze vazifeymiþ gibi sanki
Tuttuk gün doðurmalara özendik.
Karným tok, sýrtým pekti oysa
Ne güzel Meyhane Mezopotamya’da…
Öyle ya
Kim yemiþtir ki öyle bir kafayý?
Benim orda yediðim,
Hilafsýz,
Dünyanýn en lezzetli kafasýydý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.