Cemre Düşmeden Aşka

tut ki göðsüne aldýn beni
ellerim öbürünün aðýrlýðýna büyüdü say
sevdiðini yitiren oðlanlar orda
gibi okþama beni

güzelliðini yine kendine topla güzelim
övünecekleri öbür þeyleri
yýpranmýþ yüzüm saklýyor kendine

öpüþün tanrýnýn çiçek tozlarý tenime

dað kokan sesin hep gülümser

aniden ve yeniden

þehirli bir tebessüm konar yüzüme
çiçek ülkesine erken ölmüþlerden

sen hey! güzelim sen
dilsiz kýsraklarýn geçtiði aklým
göðsünde yeþil madensi ipek uyandýran
biraz
þýmarmýþ duyuyorum kendimi

Sosyal Medyada Paylaşın: