İZ SÜREMEZSİN
ÝZ SÜREMEZSÝN
Sana derim sana, acemi âþýk,
Arif meclisinde, söz süremezsin.
Bülbül olsan, has bahçede ötsen de,
Mürþid-i kâmile, yüz süremezsin.
Meydaný boþ bulup, atýp tutsan da,
Girdiðin siperden dom dom atsan da,
Ortalýðý toz dumana katsan da,
Sen bu bilgilerle, tez süremezsin.
Köpeksiz köy buldun, gezip duruyon,
Bulmuþsun bir çiftlik, devran sürüyon,
Sanki baþpehlivan, rakip arýyon,
Vurursam kündeyi, diz süremezsin.
Karýþtýrýyorsun dini, mezhebi,
Bilmiyorsun belli, ilmi edebi,
Güdemezken köyde, uyuz merkebi,
Ali’ye, Osman’a toz süremezsin.
Söylediðin sözler, kime ne faydan,
Biz gelmedik ne Merih’ten, ne Ay’dan,
Hepimiz Ýslam’ýz, hep ayný soydan,
Bilmezsen bunlarý, iz süremezsin.
Salim ayrýlýða kefen biçerken,
Birlik olup Hakk yolunu seçerken,
Aþkýn þerbetini, tas tas içerken,
Bal kaymak þerbete, tuz süremezsin.
Kasým 1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.