SÜLÜMAN
SÜLÜMAN
Kader misin, talih misin, sen bize?
Baþýmýza nerden geldin Sülüman?
Dededen mi, ebeden mi mirassýn?
Bizi kimden, nasýl bildin Sülüman?
Sofulanýp Müslümanlýk taslarsýn,
Nutuklara Kur’an ile baþlarsýn,
Feryat figan eder, suçlar iþlersin,
Her suça bir kýlýf, buldun Sülüman.
Bilmez misin sen çok ile azý?
Üç bine çýkardýn, bir topal kazý,
Açtýn yaralarý, dinmiyor sýzý,
Cepleri kýrk yerden, deldin Sülüman.
Binler milyonlar da, az geldi sana,
Dost musun düþman mý bilmem ki bana,
Dilenci olduk biz, cümle cihana
Ýtibar koymadýn, sildin Sülüman.
Herkes yorgun iken, sen þaha kalktýn,
Gelip gidip halka, bir kazýk attýn,
Sokaklar aþýndý, ocaklar yýktýn,
Gençliði sokaða, saldýn Sülüman.
Kapandý millete, devlet kapýsý,
Çatlýyor devletin temel yapýsý,
Kalmadý ey gafil iþin þakasý,
Milleti kamplara böldün Sülüman.
Ýncilerin çoktur, saymakla bitmez,
Dün dündür, bugün dünlere gitmez,
Ben verdim demeye, daðlarda yetmez,
Va mý ki izahý, verdin Sülüman?
Kovuldun sürüldün, yine de geldin,
Bu kadar yasaðý, nasýl da deldin,
Salim de biliyor, sen iþi bildin,
Bu formülü kimden aldýn Sülüman?
Haziran 1998
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.