MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÖÇ 4- HERCAİ
Burak@123

GÖÇ 4- HERCAİ


** “Bana hak’tan nida geldi; Gel ey aþýk ki mahremsin,
Bura mahrem makamýdýr; Seni ehl-i vefa gördüm”
(NESÝMÝ) **

Yeni bir göç baþlattým hem Ýns’i hem Semâvi
Ben biraz siyaha çalýyorum sen mavi
Beklemekse derdim, beklerim
Çünkü ne unutkaným ne ’Hercai’

Allah þaþýrtmasýn aþký verince beþeri
Kavuþacaðýmýz güne sakla tüm neþeni
Güz mevsimindeyim döküldüm
Sen ilkbaharýmsýn kalbim bir tek sana yeþerir

Aþk küçük bir çocuk, kalp ona beþiktir
Seni bulmam tarihimdeki en büyük keþifti
Unutmam gözlerini, ne yýllar sonra ne þimdi
Dünyadaki Cennetim, Cennetteki eþimsin

Gündüzüne cezb oldum terkedip gecemi
Gül yüzünle terbiye ettim içimi
Toy kalbimi sundum sana aþkýmý piþirip
Eðer ki beðenmezsen, billahi kýrarým diþimi

Öyle bir gel ki özlemeyi özleyelim
Kaf daðlarýndan daha yüce bu gözde yerin
Yokluðun ölüm, yokluðun ateþ, varlýðýn serin
Varlýðým senin, hâlâ sana ait gözlerim

Düþtüm aþk peþine yolum reh-i sevda
Düþtüm yerlere, kalktým.. Kurtuldum gayyalardan
Düþ’tün en güzel uykularýmda gördüðüm
Düþtün þimdi kalbime, çatlamýþ dudaklarýmdan

Hoþ geldin kalbime getirdin büyük sefa
Kahve gözlüm bir telvene caným feda
Ölümü buyur edersin eðer edersen veda
Lakin o narinliðinle anca aþký edersin baþýma bela

Eðer yoksan mevsimim sonbahar, varsan ferahfeza
Tahtý býrakýrdým seni gördüðümde olsam Sezar
Dert deðil sen gelsen baþýma düþse sema
Zaten sadece gözlerin yaralarýma deva

Kalbim muhitten muhite göç etti durdu
Güneþin gecemi, ýþýðýn karanlýðýmý kovdu
Ab-ý hayat havuzu gamze çukurun
Aþkýna ölümsüzüm çünkü doldu avucum

Gezdim gördüm günlerce, bitkin, yorgun, tutarsýz
Yâr in zehir uzatsa düþünmeden yutarsýn
Sanma ki içindekini gün gelince kusarsýn
Sadece göç eder, sadece kaçarsýn

Kaç arsýz aþk büyüttüm ama sana olan baþka
Ölüme biraz daha yaklaþýyorum gözünden düþen bir damla yaþla
Ýster inanma, istersen deki saçma
Ama ölüm senden gelecekse bir adým geriye kaçmam...



***

Çok uzun yýllar önce iki kýr çiçeði birbirlerine aþýk olurlar. her bahar diðer çiçekler gibi onlar da açýp güneþe merhaba derler. fakat bir bahar baþlangýcý bu çiçeklerden biri diðerine; “biz diðer çiçekler gibi bu bahar açmayalým, kýþýn ortasýnda herkesin soðuktan kaçtýðý karlý günlerde açalým ki, bütün doða bize ait olsun” der ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. biri açmak için kýþýn gelmesini ve karýn yaðmasýný beklerken, diðeri o yaz açar. o gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeðe “kardelen”, sevgilisini yarý yolda býrakan çiçeðe de “hercai” denilir. iþte bu yüzden hayýrsýz ve vefasýz sevgiliye “hercai” diye hitap edilir...
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.