Üşüyor Bedenimde Ayrılık
Oysa ki ne çok çekmiþtim ciðerlerime oksijen denen hayat nefesini, tükenirken zaman nasýlda kaldým buse(n)siz!
Þiir gözlerinden gözlerime dökülürdü
Sözlerindeki naðme okurken naz makamýndan
Sonra ne oldu da savruldu renkleri baharýn
Silik bir tablo sanki anýlar kayýyor ayaz vurmuþ iklimler gibi
Titreyen nazarýmdan
Soðudu birden mevsim hep yokluða düþtü yollar
Yoksuldum zaten, dilenci gönlüm dinlemiyor eman
Çizdiðim rüyada yoktu uzak kentler
Gülüþlerini atmýþtým yürek havuz’uma
Þimdi yüzüyorum o gülüþlerin anýsýyla
D/üþüyor bedenimde ayrýlýk gitme gayrý diyemedim
Hüzünlü þarkýlar gibi ah içiyor
Yetmiyor bir de dem döküyor þiire küskün sözlerim
Geleceðini bilsem yana yakýla avaz avaz çaðýrýrdým
Yollara çýkýp haykýrýrdým, sürgün eder bedenimi coðrafyana
Yaðmurlara salýp suretimi Gökkuþaðýnýn renkleri gibi boyanýrdým al yeþil
Küsmeden önce dünyaya
Kirpiklerim örtüyor gözlerimi sabaha uyansýn diye dün gece düþleri çok yormuþ çünkü onlarý?...
Bilmem ki bu koku yine neyi hatýrlatýyor! anýsý olmayan bir nefes çekmek istiyorum
ki baþýmýn dönmesi dursun, ya da durdurun zamanýn dolabýný inecek var!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.