DENİZ' e...

sen!
uykusuz gecelerimin uyanýk prensesi.
sen,
sen ateþler içinde yanarken;
donuyor, üþüyordum.
ve titrerken bedeninin çýðlýk çýðlýða sesi,
yýkýmlardan yýkýmlara koþuyordum.

ey! kýpýrdayan kirpiklerinden,
yüreðime ýrmaklar akýtan güzel çocuk;
çaresizliðin çarpardý, acýlarýma.
düþüyordum...
yanýyor,
içim çiziliyor,
susuyordum.

yarým bir tebessüm yayýlýrken büzüþen dudaklarýndan;
gök yüzüne bakýp,pusuyordum.
avuçlarým yarýlýrken kan revan,
kendime, ölüm kusuyordum.

küçücük bir bedene, bunca acý niye diye
yüz çevirip serimden,
ölümüne yüzerdim acýlar denizinde.
kulaçlarým yetersiz kalýr,
tükenirdim çaresizce.

acýlarýnýn sebebi: ben.
neler çekerdi o minik beden.
buna hakkým var mý? diye,
tiksinirdim kendimden.

aklýmda onca soru,
onlarca düþ paramparça.
yüzlerce kýrýk dökük aný,
binlerce hesaplaþma .

sonra...
ana okulu sýralarýnda,
kýrmýzý önlük, nasýlda yakýþýrdý sana.
kýzýl bir güneþtin sanki.
parlayan bir ýþýktýn bana.
hep ayný yörüngede,
hep ayný dönencede.
gözlerime dalgalarca vuran
bir yakamozdun gecemde.

sonra...
önlüðün mavisi,
deniz kadar deniz.
deniz gibi mavimsi.

bazan hýrçýn bir dalga,
bir feryat, bir figan sesi.
bazan dipte yenen bir vurgun,
bazan, sakin bir koy
sessiz ve durgun

ve þimdi...
kareli etekli,
ürkek bakýþlý güzel ceylaným.
tenimi çizip geçen,
ýlýk bahar akþamlarýnýn deli poyraz yeli.

ey yýkýlmýþlýðýmýn feryadý!
ey tükenmiþliðimin çaresizliði!
göz pýnarlarýmýn utangaç seli.
içimde tutuklu, onlarca çeliþki.

sorular firarda,
cevaplar kelepçeli,
düþler hep te’hirde.
gözlerim...
seni arar,
göremem.
yýkýlýrým bu þehirde.


HASAN POLAT

güzel insan ve vefalý dost Sayýn EBRU NÝL US’ a katkýlarýndan ötürü teþekkür ediyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: