ZEMBİLİNDEN SEVGİ VER

Piþman olup önümde pervaneye dönersen;
Gülistaný baþtan der, telde naðme çalýnsýn.
Hüzün yaðmurlarýnýn sularýyla sönersen;
Zembilinden sevgi ver, balda lokmam bölünsün.

Müjgânýmýn incisi baþka kimseye akmaz.
Baðrýmda yetim heves gönül umura bakmaz.
Bedenimde libassýn, kokun tenimden çýkmaz,
Dudaðýma mühür vur, dilde duam bulunsun.

Kulaðýn telefonda sesimi arýyorsan,
Halimi sormak için kapýmý vuruyorsan,
Gözden ýrak olunca aklýný yoruyorsan,
Çýnar ol gölgeni ser, dalda yaprak salýnsýn.

Özleyerek solumda yaraný taþýyorsam,
Soluksuz gecelerde hüzünle yaþýyorsam,
Gururumu çiðneyip yollarý aþýyorsam,
Kollarýnla sýký sar, külde ateþ bilinsin.

Çatlarsa sabýr taþý çekemem asi tavýr.
Kibir kýlýfýný sök kinini közde kavur.
Yüzde tebessüm kalsýn öfkeni daða savur.
Aç kalbinde sýcak yer, kulda hicran silinsin.




Sosyal Medyada Paylaşın: