DALYA

Ýlham perim kaçýp ta uykusuz naçar kalsam,
Tilkilerim yorsalar; tutkumdan vazgeçemem.
Zalimlerin zulmünü kýnayýp gama dalsam,
Son arzumu sorsalar; tutkumdan vazgeçemem.

Aðýr aksak yürürken þaþmadý hiç hedefim.
Aklým serbest gezerken heceyi çaldý tefim.
Ýðneyle kuyu kazýp, iþler gönül gergefim.
Yüreðimi bursalar; tutkumdan vazgeçemem.

Kalbimdeki sevdamý dost gönüllere astým.
Sitemleri dizerken vefasýzlara kastým.
Fýrtýnalý havada yaraya parmak bastým.
Defterimi dürseler; tutkumdan vazgeçemem.

Çiçekten usareyi kokusuyla dererim.
Bal koyduðum peteði sabrederek örerim.
Yahya Kemal misali bekleterek sererim.
Kalemimi kýrsalar; tutkumdan vazgeçemem.

Sacayaðý üstünde kaynar kara kazaný.
Verimli gönüllerin bitmez kuyu kazaný.
Kalem kavi olursa arar bulur yazaný.
Sýrtýmdan da vursalar; tutkumdan vazgeçemem.

Defterin sayacýnda yolcu ederim yüzü.
Sürgün olsa bedeli esirgeyemem sözü.
Özgürlük, baðýmsýzlýk usumda saklý özü .
Mahkemeler kursalar; tutkumdan vazgeçemem.




Sosyal Medyada Paylaşın: