Bugünlerde ziyaretçim, gözlerin kirpiðim kenar verir yol yol iki deliþmen yelkenliye
gün kýzýllýðýnda usul usul sokulur gönül koylarýma kendi içinde yuvarlanýr aheste dalgalar sus pus uçarý yaným tava gelir de þývgýn verir boy boy aklým karýþýr
deli dolu melekelerim yaðmalar umut sözcüklerimi yoluk kanatlý kuþlar çýðlýk çýðlýða varolan yürek sesimi dýþa vuruyor hem bana ne martýnýn gagasýna yapýþmýþsa tüyü
kaçmak isterim buralardan lâkin, içim içime sýðmaz bilindik yaðmurlar yine ýslatacak saðýr kulaklý yanýmý keyfe keder teskin eder baðrým kendi kendini ’geçer bu da geçer, daha öncekiler gibi’ sayan ne ki yerinde
hani bir uyansam soluk benizli üþengeç yýldýzlarýn titreþen eteklerinde düþsem tam ortasýna yakamoz serili lacivert diyarlara yutsa beni tepeden týrnaða intihar soluklarý asuman tepeme dikse özgürlük direðini gerinsem biraz