ÖFKE ŞÖHRETİ YAKALAMIŞ

göklerin firar eden
aðlayan yüzü benim,
pastýrma sýcaðýyla avunan
güz sancýsý.

kaç kadehe bölünür
içimde ki yalnýzlýk,

balkon köþelerinde
maziyi yüklenirken gözlerim.

acýdan acýya koþan
zavallý yolcuymuþum
kök salamadýðým
bu solan bahçede.

sessizliðin ezberinde
tekrarlanmýþ suallere verildim
uzaklarýn korkusu hecelendi
düþlerim elenirken bir bir.

hangi çekirdekten düþmekteyim
bozuk bir edebin
gevþekliðinde tatminsizlikler yaþýyorum.

bu göz kararmalarým
sona ermeyecek mi
bedenim zamana avuçlanýrken.

yaþýyorum iþte bu çeliþki dünyasýnda
ötelenmiþ vicdanýmla,
beyaz güvercinler kanat çýrpmýyor artýk.

dibine çökmüþ ümitlerden bile
sebeplenmeyen yürek meðer benmiþim.

sefa sürecek bir güne muhtaç ömrün
temiz havasýna aðzýný açmayan
o kilitlenmiþ nefes bana sürüldü
karanlýklarda boðulmam için.

gurur bayýlýrken öfke þöhreti yakalamýþ,
zehirlenmiþ bakýþlarýn fýrtýnasý savruldu
dalý kýrýlmýþ aðaçlara
ve masum gölgeler avlandý gecenin bir yarýsýnda

hýçkýrýklara boðulmuþ körpeler yapýþtý
namus kavgasýna tutunmak için
esirgenmiþ hayat nasýl bir rol biçti
gençlik arzusunda yanýp tutuþanlara

bu topraklarda yazýlan kader
duygunun katili ölüme kýlýf
sahte þiirlerin dokusunda kaybolmuþ
insanlarýn doldurduðu sahipsiz bir mezarmýþ.



























Sosyal Medyada Paylaşın: