Çaðýmýz ilim çaðý, ilk adýmý atarken Ya bilerek atmalý, ya bilene sormalý. Meyvesiz aðaç gibi, dikleþmede fayda yok Yolcu yol almak için, gönlü yola sermeli.
Gemi azýya almýþ, atý her an eðerli Mehmetçiðim öyle ki, korkak deðil ciðerli Erdemli insan için, söz her þeyden deðerli Ya hiç söz vermemeli, vermiþse de durmalý.
O yâr nâzik eliyle, benim yaramý sarsa Lütfeyleyip bâzen de, gelip hâl/hatýr sorsa Dünkü Kâbe misâli, gönlümüzde put varsa Zaman/mekân kollayýp, birer birer kýrmalý.
Bâzýlarý gül deðil, anti tezden gül olmuþ Bülbül ise aþkýndan, bil ki özden gül olmuþ Güle bak da ibret al, o ne yüzden gül olmuþ?! O, onun arkadaþý, dikeniyle dermeli.
Tsunami kapýda, bu gemi böyle gitmez Eðer rota yanlýþsa, çekilen çile bitmez Gönül öyle bir kap ki, boþluðu kabul etmez Sevilen bir gönüle, bir yol bulup girmeli…
10/02/’13 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.