Külkedisi

Duvarýn rengi saman kirlisi siluetin gibi
Sevdanda göstermelik mutlak kim bilir
Kim bilir hýyanetin ne acý kokuludur
Mistiksel duygularda fi zamanýn
Ne aþklar yaþadýn yaþatamadan
Uðruna ezilen duygularý da sen asmadýn mý ki
Þimdi acýnasýn var bilinesi yalnýzlýklarýnla baþ baþa
Ve benimde seni terk ediþim var
Hayatýmdan ebediyen silinmelik
Derde deva þair sanýrým kendimi
Oysa þiire banýl sözlerim çýðlýklara yenik
Yüreðime dayalý namlunun zoruyla akýyor
Kâðýda mürekkep edasýyla her daim
Deniz dolusu gözlerine dalýyorum
Umutlarýmý sana banýp yýkadým
Geç saatte hýrçýnlaþtýk senle
Þafaðý özgürlük kokan bir yolda iken el ele
Yokluðunda kapým kilitli ýþýðým sönüktü
Gün geceye dönükken yaslandým karanlýklara
Birer gonca gül yaralarýn
Ve ben uzaðým hüzünlü yüzüne kirpiðin ýslakken
Sýcak tebessümlerimi göndermek faydasýz
Güneþe küs iken yolculuðum
Yazgýlarý deðiþtirmek suya
Yazý yazmaya benzese de ecelle danstýr aslýnda
Sen gözünde yaþ
Elinde kalemi kýrýk bir þiirsin külkedisi
Her sözün yarama parmak baskýsý sanki
Kan kýrmýzý dudaklardan dökülen
Sýzlasa da acýtmýyor yaram beni ve bedenimi
Çünkü yerime
Sen acýyorsun yüreðimin tesellisiz
Ve þimdi ben kala kaldým ayazda
Sana dokunamamanýn verdiði çýplak ýzdýrabýmla
Belki sabah serinliðinde ansýzýn sendeyim
Belki de grimsi bir sonbahar akþamýnda kim bilir

Sosyal Medyada Paylaşın: