Adsız Yalnızlıklar

çay içer gibi biter
sýcaðýndan zevk alýrsýn
onda demlenir
sen tüketirsin...

aþkýn yalaný ölümdür
ölümün yalaný sonsuzluk
sonsuzluðun aþk
aþkýn yine ölüm...

adsýz yalnýzlýklardayým

ayrýlýðým kimliksiz hep

memleketsiz göçtüm ordan oraya

belli bir zamaným da olmadý
hiç
gelemem anla
gidemediðim gibi...

son yürüyüþümüzdü o sokakta
hiç konuþmamýþtýk
baþlarýmýz eðik
düþünceliydik
kýyamýyorum o ana...

seni ilk gördüðüm anlar
gülerim de
aðlarým da
ama asla ölmem...

saçlarýnlayým
gülüþünle
sesinleyim
bakýþýnla
bir de senle olsam...

içim el vermiyor
dýþýmdan mutlu görünmeye...

nedense tüm zamanlar akþam üzeri
ve sen hep üþüyorsun yavrucuðum
ordaki sene sarýlmak istiyorum
burdaki yalnýzlýðým çýkýyor karþýma
kahroluyorum...

sen de beni sev istedim
þýmarsýn hüzünlerim
acýlarým dinsin
aðrýlarým geçsin
isterse ayrý olalým...

düþüncelerim uyutmuyor
býrakmýyor peþimi hayallerim
gelecekmiþsin gibi telaþlýyým
yanýmdaymýþsýn gibi heyecanlý
bu kadar...

bir anne kapýyý nasýl açar
bir sevgili nasýl kapatýr
bir kapý sevgiliye nasýl açýlýr
anneye nasýl kapatýlýr
keþke kapý olmasa...

nasýl oluyorsa
yakýn uzak demeden
özlüyorum herkesi
oluyor iþte...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: