Bu Gece Ben

Dolanýyorum bu þehrin gölge düþmüþ çehresinde
Ýçinde sen yokken keyifsiz bu mahalle
Bu sokak lambasý daha bir karanlýk
Gece, daha bir gece

Baþa dönmek geliyor içimden bazen
Onca zaman boþa dönen o çarklarý
Geriye doðru sarýp,
En baþa,
Yola çýktýðým o ana
…

Bilir misin?
Denizli tüm þehvetini üstüme kustu demin
Denizli taþýyabileceðimden aðýr
Bir yük gemisi…
Yollar,
Ayaklarýma dökülmüþ çimento kalýbý
Denizli, simsiyah bir gökyüzü

Seviþme ihtiyacý duyuyorum kendimde
Baþka tenlerin aþkýndan býkmýþ halimi
Bir yerlerde býrakýp
Seviþme ihtiyacý duyuyorum kendimle

Fikrimin kýrýldýðý an ki gibi
Ya da gözlerimin civasýnýn yanaklarýma aktýðý,
Otobüs camýna baþýmý dayadýðým,
Bir sancý gibi öldürme isteði kendimi
…
Daha derin, daha kuvvetli

Ah Denizli be,
Beni sarhoþ ediyorsun,
Gözbebeklerim olabildiðince küçülüyor
Sen kanýma karýþtýkça,
Kaným gözlerime vuruyor.
Kaným, kýyýdan çekilen deniz gibi
Parmak uçlarýmdan çekiliyor.

Çekiliyor

Saatin tik-taklarý

Bir boþlukta

Süzülüyor

Düþüyor

Kýrýlýyor…

Ve þimdi,
Ben bayaðý halimle,
Gitme ihtiyacý duyuyorum kendimde
Kimsenin gelebilme gücünü bulamadýðý o yere

Þarapla yýkanýp, eylülle dans edebilmek için
Gitmem gerekiyor belki de…
Sosyal Medyada Paylaşın: