Bu yetim sevdanýn günlüðüne, son notumuzu düþerek, Uzaklaþ git, Baðrýmdan, hasret çýbaný, hoyratça deþerek... Umursama, yanmýþým, kor ateþlerde kavrulmuþum.
Say ki, bu yangýnda son bulmuþ, Say ki, tenden kemiðe dayanmýþým, Bilme istemem, Bu Aþka nasýl yandýðýmý...
Þimdi iki cümle býrakýyorum, Hasret titreyen dudaklarýmdan, Bir canýn sað olsun, birde hoþ çakal, yorgan ettim anýlarý, Yarým kalmýþ düþlere...
Ant olsun bilirim, Sensiz de aðarýr gün, anason çökmüþ meyhane duvarlarýna, Ve gökyüzü, Sensiz kýzýla çalar, her gün batýmýnda, boyun büksem de, kurt öldüren yalnýzlýða, alýþýrým, alýþýrým yokluðuna... Ýsterse dinmesin, dinmesin bu hasret ateþi, sebebim olsun ömrüme, çizilen ayrýlýk haritasý...
Bu masalýn tek gerçeði sensin, Seninle ayrý istikamete koþarken, hiç kimse bilmeyecek, duymayacak feryadýmý, Bu kadersiz aþka nasýl, aðladýðýmý, Bir inada nasýl yenildiðimi, Hiç kimse bilmeyecek...
Ve Buruk bir mahcubiyet eðerken baþýmý, bu aðrý delerken göðüs kafesimi, ayrýlýða çevirirken rotasýný vefasýzlýk, Bir kadýn ölür içimde, sessizce defnedilir yüreðe, uzaklaþan suretin kaybolurken, Gözümden düþecek ihtiþamýn, Ýlah gibi büyüttüðüm varlýðýn. Nihayet! mahþere býrakýrken, bütün haklarýmý, Sarýp karanlýðýn koynuna, üryan býraktým çaresizliðimi, Boylu boyunca üzerime, devrilirken, bu þehr-i sine...
yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.