Çocukluðumun pembe düþlerini arýyorum Þarkýlarýn büyülü naðmelerinde Bir fidanýn dalýnda Gelinciklerin ürperdiði Bað bozumu þafaklarda Geçmiþin gök mavi düþleri Hala yanan bir ateþin korunda.
Küllerimden doðmak istiyorum yeniden Þarkýlardan bir demet Uzaklarda çaðýldayan bir ýrmak Bir damla suda yaþamak.
Ne denir ne söylenir Hani Bir anda özleyiveriyorum iþte Sessizliðin çýðlýklarýnda bölününce uykularým Usulca dokunuyor asi ruhum geceme Bir kuþ uçuveriyor öyle bembeyaz Her sabah gözlerimden.
Ýþte yine bu zamanlarda Ne tuhaf Güneþ koksun istiyorum saçlarým.
Hep maviyi arýyorum güneþin renginde Mavi bir gece örtüyorum üstüme bahar diye Neden hala gözlerim yetim bir çocuk gibi Niçin mutlulukla mutsuzluk sarýlmýþ birbirine Bir gün Çözüp siyahlarý çöl akþamlardan Güneþ koksun istiyorum saçlarým.
Bilmem bu kaçýncý kez Bir damla su istiyorum içimdeki kýr menekþelerine Karanfil yangýný gecelerden Bakire þafaklara sýðýnmak istiyorum.
Hadi üþüme sen artýk dalýnda yaz çiçeði Gecikmiþ güneþin hezeyaný bu suskunluk Kendi dilimden haykýrmak belki Toprak kokan sokaklardan Ölüm sessizliði uykulardan Haykýrmak kendi ardýna gizlenmiþ güneþe.
Dedimya ne tuhaf Ne zaman bir yaðmur sesi duysam, ne zaman bir su sesi, Bir çocuk sevinciyle Ýçimde bir pýnar akar Düþündükçe takýlýp kalýr yüreðim Bir gül döker yapraklarýný topraðýn susuz serine Savrulup gider hýrçýn rüzgarlarla Gök mavisi hýrçýn denize.
Ýþte yine gece oldu Gökyüzü yine kucakladý sinsi karanlýðý Zembereði bozulmuþ saatýn Þaþýrmýþ zaman.
Ey þiir ! Boynu bükük kelimeler gibi görme yazdýklarýmý Dinmeye yüz tutmuþ bir yaðmurun son damlalarý gibi Düþerken kalemime son cümlem.
Dedim ya ne tuhaf Güneþ koksun istiyorum saçlarým.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.